اعتقادات قلبی و ناخودآگاه

۱. تغییر با یک نیاز و ضرورت آغاز می شود. تا خود فرد، یک فقدان و کمبود را حس نکند، بستر لازم برای ایجاد تغییر مهیا نیست.

۲. مرحله بعدی تصمیم است. یک اراده درونی می بایست شکل بگیرد، بگونه ای که فرد به این اطمینان برسد که “این وضع باید تغییر کند” سپس باید در آن راستا اقدام کرد. هر عمل کوچکی سازنده است. با تکرار ، این اعمال تبدیل به یک زنجیره می شوند.

۳. لازمه بعدی مشاهده است. تعداد زیادی از افراد کارهای زیادی انجام می دهند، اما در زمان انجام آنها، ذهنشان جای دیگر، در حال فکر کردن به موضوع دیگری است.اگر خواهان تغییر هستیم، می بایست ذهن خود را، هنگام اقدام در راستای مورد نظر، به آن عمل و معنی آن معطوف کرده و به خودمان بگوییم: من در حال تغییر هستم و این یعنی من تغییر را شروع کرده ام.پیشنهاد می شود از تشدید نشانه ها استفاده کنید. یعنی نشانه های اضافه کنید ، که ذهنتان این پیام را دریافت کند، که تغییر جدی و نتیجه اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. سپس جریان های را بسازید که از آن تغییر حمایت و آن را تغذیه کنند.اجرای این روند، به میزان کافی، باور را برای ما می سازد.همه باورها، از همین روند تبعیت می کنند.

باورهای مثبت: من عزت نفس دارم. من خودم را دوست دارم.من سیگاری نیستم. من خوش پوش هستم. من قوی هستم. من خوش بخت هستم.